Bahram Bayzai 1938 yılında Tahran'da doğdu. İran sinemasının 1960'lı yıllardaki öncü kolunun geriye kalan ustalarından biridir. Edebiyat, tiyatro ve sinema alanlarında kendi kendini yetiştirmiş bir sanatçı olarak tanınır.
Sanat dünyasıyla çok genç yaşta tanıştı. Orta öğrenimi sırasında iki tarihî oyun yazdı ki, daha sonra tiyatro oyunları, tercih ettiği yazım kulvarı olacaktı. İlk sinema deneyimlerini 8mm.'lik filmlerle edindi. Daha sonra Tahran Üniversitesi'ne girdi, ama okuduğu konuya ilgi duymadığı için okulu bitirmedi. İran tiyatrosu ve epik edebiyat üzerine araştırmalar yapmaya o sıralarda başladı. 21 yaşında, İran geleneksel oyunları Şahname ve Taziye üzerinde kapsamlı bir araştırma yaptı. İslam öncesi tarihi de inceledi veİIran resmine aşina oldu. Hayatının daha sonraki on yılını, çeşitli yayınlarda Doğu Sanatı ve İran Tiyatrosu üzerine yazılar yazmaya adadı. Daha sonraki kitaplarından birinin konusu olacak sinema hakkında da hayli yazı yazdı. Bayzai, başyapıtlarının bazılarını bu sıralarda kaleme aldı: The Eight Vayage of Sinbad / Sinbad'ın Sekiz Seyahati, Banquet / Ziyafet, Serpent King / Yılan Kral, Dolls / Bebekler, Story of the Hidden Moon / Saklı Ayın Hikâyesi ve daha niceleri... Kukla oyunlarından üç tanesi, 1962'de Tahran'da sahnelendi. Bunu, İran'da şimdiye kadar yazılmış en iyi oyunlardan biri olan, çok övgü kazanmış Şampiyon Ekber Ölür izledi.
1968'de, tartışmalı İran Yazarlar Birliği'ne ilk katılanlardan biri oldu. Bayzai'nin İran'da sinema ve tiyatronun gelişmesine hatırı sayılır bir katkısı vardır. Popülerliğine ve bilgisine ragmen, ne devrimden önce ne de sonra, asla hükümet garantisi sağlamayı başaramamıştır. Aradan 20 yılı aşkın bir süre geçmesine karşın, devrimden sonraki filmleri Cherikeye Tara / Tara'nın Baladı ya da Tara, Bir Dişi Gerilla (1978) ve Marge Yazdgerd / Yazdgerd'in Ölümü (1980), hâlâ İran'da gösterim izni alamamıştır. Her iki film de, o sıralar İran sinema endüstrisinde uygulanan İslamî kurallara uymadıkları gerekçesiyle rafa kaldırılmıştı. Bashu, Gharibeh Kouchak / Küçük Gariban Bashu (1986, 1989' da gösterime girdi), rafa kaldırılan üçüncü filmi olacaktı, ama İran-Irak savaşının bitiminden sonra nihayet gösterim izni aldı.
1988'de Shayad Vaghdi Digar / Belki Bir Başka Vakit'i yaptı. Bir sonraki filmi Mesaferan / Misafirler (1992), sansür 30 dakikasını kestikten sonra düpedüz mahvedildi. Bu olaydan sonra Bayzai yıllarca film yapmadı. Bu dönemde Shahram Assadi'nin Ruz-e vagh'e / Olay Günü'nün ve Rafi Pitts'in filmi Fasle Panjom / Beşinci Mevsim'in (1996) senaryolarını yazdı ve Ebrahim Hatami'nin filmi Borje Minoo / Minoo Kulesi'ni (1996) kurguladı. Bayzai suskunluğunu, yedi bölümden oluşan grup çalışması Goftegoo Ba Baad / Kiş Öyküleri'yle (1999) yedi yıl sonra bozdu. Bunu son filmi Sagkoshi / Çılgın Köpekleri Öldürmek (2001) izledi.
İranlı yönetmenler içinde, Batılı izleyicilere belki de en yakın olanı, Bahram Bayzai'dir. Bir öykü anlatma ustası olan Bayzai (İran'ın en iyi senaristlerinden biri sayılır), özellikle kadınların sorunlarını işleme konusunda hassasiyet gösterir. Yetkililerle başı hep fena hâlde dertte olmuştur. Bayzai festival sahnesine, 1970'li yıllarda Ragbar / Sağnak (1971), Gharibe va Meh / Yabancı ve Sis (1973) ve Kalaagh / Karga (1977) ile çıktı. Devrimden sonra yaptıgı iki film, İran'da gösterime giremeyecek kadar sivri bulunmuşlardı. Cannes'da gösterilen Tara'nın Baladı, İran tarihinde kadının yerini sorgular. Kaybolan bir kral hakkında yazılmış kendi oyunundan çektiği Yazdgerd'in Ölümü ise, sansürcülerin kafasını karıştırmıştı.
